Bago Basahin:
- PG-13
Romance Level: Mataas. Maraming sweet at kilig moments. Walang mainit na eksena. May konting bed scene at halikan, pero hindi malaswa.
Language: Mild lang. Hindi kailangang takpan ang tenga ng mga bata.
Violence: Wala naman.
Themes: Love, heartbreak, fame, at second chances — perfect para sa mga teens at adults na nagmahal at nasaktan.
Life Lesson: Sometimes, the most ordinary guy can make the most extraordinary woman feel at home.
Audience Recommendation:
Perfect para sa mga gusto ng slow-burn romance at British humor.
- Ideal kapag tag-ulan, may kape kang katabi, at gusto mong maalala ‘yung ex mong hindi mo pa rin ma-unfriend sa Facebook.
Kung gusto mo ng mga kuwento tungkol sa ordinaryong tao na may nakilalang isang tao na mukhang mahirap ma-reach, para sa iyo ito.
- Ideal sa mga fans ng romantic comedies, at ng mga kuwento na masarap sa pakiramdam, may puso, talino, at nakakabighani.
At kung napapaisip ka kung ano ang pakiramdam na magbago ang iyong buhay ng dahil sa isang random na pagtatagpo — para din sa iyo ito.
Posible ba na ang pinakasikat na aktres sa buong mundo ay mainlab sa isang ordinaryong lalaking tulad ko?
Ang kuwentong ito ay noong mga panahong meron pa akong maliit na book store sa London. Chill lang ang buhay ko. Sa pagkakatanda ko eh, kaka-divorce ko lang niyan. Iniwan ako nung asawa ko at ipinagpalit sa ibang lalaki. Nakatira ako sa isang flat kasama ang Welsh kong kaibigan na walang sense ng kahihiyan at tipong walang pakialam sa mundo.
Anyway, isang araw, may isang babaeng pumasok sa store ko. At hindi lang basta ordinaryong babae ah, isa siyang sakit na sikat na artista noong time na ‘yun. Itago na lang natin sa pangalang “Anna.” Bumili siya ng mga libro sa store ko. At siguro alam niyo na, kay Anna iikot ang kuwento kong ito.
Noong nakaalis si Anna, akala ko hanggang doon na lang — may artistang bumili sa store ko, end of story. Pero noong nasa kalye ako, eh aksidente ko siyang nabunggo, at natapunan ng orange juice. Sa sobrang hiya ko at bilang respeto eh inalok ko siyang magpalit na lang ng damit sa flat ko. Sa kabilang kalye lang naman. Pagkatapos niyang magbihis, akala ko hanggang doon na lang, pero nagulat ako nang bigla niya akong hinalikan bago tuluyan umalis. Natulala ako. Hindi ko alam kung panaginip lang ba ang lahat ng ito.
Makalipas ang ilang araw, inimbita ako ni Anna na dalawin siya sa isang sikat na hotel. Press event pala ‘yun para sa kanyang bagong pelikula at napagkamalan akong isa sa mga reporter na mag-i-interview sa kanya. Kaya no choice, nagpanggap na lang akong nagtatrabaho sa isang magazine tungkol sa horses at hounds.
Kinagabihan, si Anna ang naging ka-date ko sa birthday party ng aking kapatid na babae. Imagine, nagsama ako ng isang sikat na actress sa isang maliit na salu-salo namin kung saan homemade lang ang mga handang pagkain at mumurahin lang ang wine. Pero mabilis siya nakibagay sa lahat — nakikipagtawanan, kasabay kumakain, na parang nakalimutan na ng lahat kung sino siya. Sa saglit na pagkakataon, hindi siya si Anna na isang celebrity; siya ay si Anna na isang ordinaryong tao na nag-e-enjoy kasama ang iba pang mga ordinaryong tao.
Nung ihahatid ko na si Anna pauwi, sa gitna ng kuwentuhan, pumasok kami sa isang private park kahit na bawal. At doon ay nag-kiss na naman kami.
Kinaumagahan, sa isang restaurant, narinig namin ni Anna na pinag-uusapan siya ng mga lalaki sa katabing lamesa. Noong una eh pinupuri siya ng mga ito. Pero maya-maya eh minamaliit na siya at kinukumpara ang mga babaeng artista sa mga kalapating mababa ang lipad. Kinumpronta ko sila. Uupakan ko na sana lahat eh. Pero biglang lumapit si Anna at nagpakilala, at pasimpleng bumawi ng pang-iinsulto sa kanila. Iniwan namin silang tulala.
Sa panahong ito, alam ko na nagiging close na kami. Feeling ko may something na sa aming dalawa ni Anna.
Inimbita ako ni Anna sa kanyang hotel room pero nabigla kami pareho dahil nandoon pala ang kanyang boyfriend na artista din, na surpresang dumating galing pang Amerika. Masakit man, magalang pa din akong nag-give way, nagpaalam, at tuluyang umalis.
Sa nagdaang anim na buwan, ang mga kaibigan ko ay nag-try na i-setup ako at ihanap ng mga ka-date. Pero hindi ako naging interesado. Tinamaan talaga ako kay Anna.
Isang araw, nagpunta ulit si Anna sa aking flat at siya’s umiiyak. Kailangan niya ng lugar na pagtataguan dahil sa isang tabloid scandal. Nag-sorry din siya at sinabing hiwalay na sila ng boyfriend niya. Nag-umpisa ulit kaming magkuwentuhan, magtawanan at mag-reconnect. At nung gabing iyon, may nangyari sa aming dalawa. Kinaumagahan, ang mga paparazzi, na hindi sinasadyang naka chikahan ng flatmate ko, eh sumugod sa aking flat, kinuhaan kami ng mga pictures, at pinukol kami ng maraming tanong. Nag-panic si Anna, sinisi niya ako, at tuluyan siyang umalis. Napakasakit nang naramdaman ko noon. Isang sandali ay hawak mo ang kaligayahan, sa susunod ay nawala ito ng biglaan.
Lumipas ang panahon, sinubukan kong ibalik sa normal muli ang buhay ko. Pinilit kong mag-move on. Tapos isang araw, nabalitaan ko na si Anna ay nasa London muli at gumagawa ng pelikula na hango sa nobela ni Henry James, na nai-suggest ko sa kanya noon na gawin. Bumisita ako sa set nila at sinabihan ako ni Anna na hintayin siya hanggang matapos ang shooting. May mga kailangan daw kaming pag-usapan. Habang naghihintay, narinig ko na may sinabi si Anna sa isa pang aktor na dumurog muli sa aking puso. Sa intindi ko eh parang wala siyang pakialam sa akin. Umalis ako na hindi na nagpaalam pa kay Anna.
Pinuntahan ako ni Anna sa aking book store kinabukasan. May dala siyang nakabalot na regalo. Sinabi ko sa kanya ang narinig ko at nagpaliwanag siya na nasabi niya lang iyon para gawing pribado ang kanyang personal na buhay. Nagtapat si Anna ng pag-ibig sa akin. At humingi siya ng another chance. Pero tumanggi ako. Sinabi ko kay Anna na baka hindi ko kayanin ang isa pang heartbreak kapag lumisan ulit siya. And just like that — tinanggap ni Anna ang aking desisyon at siya’y muling lumisan.
Nakipagkita ako sa aking kapatid at mga kaibigan sa isang restaurant at dinala ko ang regalong iniwan ni Anna sa akin: isang original na painting ng La Mariée ni Chagall. Nakita niya kasi ang printed copy ko ng painting na ito sa aking flat. Sinabi nila na tama ang naging desisyon ko pero halatang napilitan lang sila. Pero nung dumating ang flatmate ko at diretsa siyang hindi sumangayon, na-realized ko na mali talaga ang aking desisyon. So kaming lahat ay agad-agad na sumakay ng kotse at nagmamadaling pumunta sa hotel kung saan nandoon si Anna para sa press conference ng kanyang pelikula. Pagdating namin, tinatanong si Anna kung gaano katagal ang plano niyang pag-stay sa UK. At sumagot ang publicist niya na si Anna ay magpapahinga muna sa paggawa ng pelikula at aalis na sa UK ng gabi ding ‘yon.
May isang reporter na tinanong si Anna tungkol sa lalaking kasama niya na nakuhanan ng larawan sa isang flat. At sinabi ni Anna na magkaibigan lang sila. Kaya naglakas loob akong lumapit at nagtanong na kung ang lalaking kasama niya nakuhanan ng larawan sa isang flat ay makikiusap at hihingi ng kapatawaran, iko-consider niya ba na maging more than friends ulit sila. She said yes! At pinaulit ni Anna sa reporter ang tanong sa kanya kung gaano katagal ang plano niyang pag-stay sa UK. At ang sagot na niya ay, “Indefinitely.”
Sa kalagitnaan ng pagkuha ng reporters ng mga larawan ni Anna, napansin nila na ako ‘yung lalaking kasama niya na nakuhanan ng larawan sa isang flat. Kaya ayun, pati ako kay kinuhaan na din nila ng larawan. Ang saya lang.
Ikinasal kami ni Anna at ‘yung wedding cake namin eh mayroong violin-playing goat hango sa painting na La Mariée. Ang flatmate ko at kapatid ay nagkainlaban na din. Noong buntis na si Anna, madalas kami tumambay sa private park na pinuntahan namin noong aming first date. The end.
Violent Reaction ni Pareng Winston:
Alam mo pare, ang ganda ng kuwento ng buhay mo. Simple lang, hindi naman action-packed o may malaking twist, pero ramdam mo. Isipin mo — eto ka, isang simpleng lalaking nagbebenta ng libro, tapos biglang napasok sa buhay ng isang sikat na artista? Parang impossible, pero ang astig ng love story niyo. ‘Yung awkwardness, ‘yung mga “wrong timing” moments — napaka-totoo nu’n eh. Hindi pilit. Walang drama na sobrang OA.
At si mareng Anna — iba siya, pare. Hindi siya perfect o sobrang unreachable. May mga sablay din siya, may pride, may insecurity. At kahit artista siya, nakita mo pa rin ‘yung tao sa likod ng mga camera. Kahit gaano ka kasikat o kasimple, pare-pareho lang tayong nahihirapan magmahal.
Sa dulo, na-realized ko, hindi lang ito tungkol sa romance eh. Tungkol ito sa kung paano mo hinaharap ‘yung second chances. ‘Yung tipong alam mong masasaktan ka ulit, pero umaasa ka pa rin kasi mas masaya ang mabuhay nang may konting risk. Ang love story mo, pare, hindi lang nakakakilig — matututo ka din. Solid.
Tapos ‘yung ending niyo ni mareng Anna, classic talaga. Hindi engrande, pero ramdam mo ‘yung sincerity. Parang sinasabi lang na, minsan, kahit gaano kalaki ang mundo, kapag para sa’yo ‘yung tao, babalik at babalik talaga. Kaya kung ako tatanungin mo, panalo ‘to. Pinakita n’yo na kahit ordinaryo kang tao, puwede ka ring mapasok sa extraordinary na pagmamahalan.
Hindi ako mapakali sa pagkaka-upo ko eh. Minsan bigla akong nangingiti; tapos maiiyak ng konti; tapos napapabuntong-hininga habang sinasabi ko na, “Sana all.”
Kung pelikula ang buhay mo pare, ang rating ko ay:
🥤🥤🥤🥤🥄
4 and a half orange juices out of 5 — kahit ilang beses mo mang matapunan ng juice ang tadhana, babalik pa rin ‘yung tamang tao sa tamang panahon.